۱۳۸۸ تیر ۲۰, شنبه

شهر پروانه ها





آهنگ و تنظيم: محمد شمس و اريك آركانت
خوانندگان: اودره, ساندرين, حميدرضا طاهرزاده و هايك

«اُوِر» هم مسلكِ اشرف
براي بودن و رفتن
گلوي سرخِ فريادم
تو هستي قلبِ سرخ من

در آن توفانِ وحشت زا
تو بودي كشتي اميد
دريدي پرده شب را
دميدي مثل يك خورشيد

ميان سايه هاي مرگ
نگاهم در نگاهت بود
دلم آتشفشان از آن
نگاه بي گناهت بود

شبِ بارانِ مرگ آور
پلِ دستِ تو شد سنگر
زِرِه بودي ز جان و دل
سپر بودي ز بال و پر

من از آوازِ تو ديدم
كه از فضلِ خداوندي
اگر پاي تو را بستند
تو گفتي كه «دماوندي»

تمام شهرِ تو يكدل
به گردِ خانة خورشيد
چو پروانه به گرد شمع
عجب جانانه مي چرخيد

تو پيوستي به تاريخم
در اين بيراهة تقدير
خوشا از چنگ شب رستي
شكستي حلقة زنجير

تو اي گمنامِ نام آور
ببين تا قصه ها رفتي
سوارِ بالِ سيمرغم
از اينجا تا كجا رفتي

هنوز در خاطرم هستي
ميان ياس و ابريشم
ترا مي سازم از رويا
به دستِ بوسة شبنم


اين ترانه با تلفيقي از فرانسه اجرا شد كه قسمت فرانسوي آن را دوست همكارم خانم لورن آباله آ نوشت.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر